Stryn: Bødalsfjellet (10.10.2015)

Bødalsfjellet 1495, ingen enkle ruter til toppen. Det er heller ingen info å finne nokon plass. Denne toppen er nok meget lite besøkt. Dette er som musikk i våre øyrer. Turfølgje i dag vart Orheimgutane. Gustav som eg studerte friluftsliv saman med i Volda, og Torleiv bedre kjendt som Kroksleiven. Rutevalget vart frå Kjenndalen. Andre alternativ kan være Bødalen, opp Kvanngytta. Ein må då krysse elva, noko som kan være vanskeleg. Det såg og bratt og styggt ut når ein nærma seg skaret. Frå Bødalsseter kan ein muligens gå sørover opp ryggen og så ned i skaret og nå toppen frå aust. Vi gjekk fram og såg ned i dette skaret, det såg ikkje lystig ut. Nei faktum er at vi var ganske fornøgde med denne ruta sjølv om den var krevande.

Planen var å følgje elva/elvagjelet oppover og nå toppen frå sør. Parkerte ved dei gamle gardfjøsane i Kjenndalen og kasta eit blikk oppover lia. Det såg interessant ut ja. Kryssa ein liten bekk og braut oss på opp gjennom bukkemarka. Dette er eit utprega hjorteterreng så litt trakk var det å finne. Etter eit par hundre høgdemeter kom vi opp til ein høg hammar som gjekk på skrå nordover mot elvagjelet. Vi gjekk under denne oppover til vi såg ned i elva. Bratt og vegetert alle plassar. Umuleg å komme seg opp. Her fann Gustav den enorme seksgreinaren. Det var berre å gå nedover igjen og leite etter muligheter. Til slutt gjekk vi bort ei hylle og klora oss fast til nokre grastuer. Kom oss opp men fint var der ikkje. Vidare bratt opp til over 500 moh der vi lett kunne gå inn i elvagjelet. Mulighetene no var: 1. å gå ryggen på sørsida av elvagjelet. 2. gå over elvagjelet og opp ei hylle. Vi prøvde den siste. Her fann vi eit veldig tydeleg hjortetrakk. Opp hylla og runda rundt ut av gjelet. Holdt fram under ein hammar eit langt stykke nordvestover før vi gjekk rett oppover igjen. Veldig bratt, men tydeleg at hjorten ferdast mykje her. Vi fulgte hjortetrakk rett oppover til skoggrensa på ca 900 moh. Gjekk rett på opp eit bratt parti med mykje sva. Ok, men vi ville ikkje gå nedigjen her. Frå 1100 moh var det lett vidare austover til toppen. Nokre steinar på toppunktet, men ikkje spor etter folk ellers. Frå toppen rusla vi litt austover og såg på dei andre alternativa, som heller ikkje ser enkle ut.

Returen gjekk same veien med 2 unntak. Frå 1200 moh gjekk vi rett sørover forbi nokre små tjønn som ikkje viser på kartet og så vestover til vi kom inn på ruta vår på ca 900 moh. Slik slapp vi gå ned dei bratte svedjene. Punkt 2 var klyvinga ved den høge hammaren. Eg kom meg forbi men det var ikkje noko god kjensle, så vi leita etter ein anna vei ned til dei 2 andre. Gjekk austover under hammaren, Gustav og Torleiv oppå. Det var ingen muligheter å sjå. Tilbake til den einaste muligheten. Der såg eg nokre grashyller, klyvra opp og sjekka. Det gjekk greitt. Gustav og Torleiv kom seg ned med litt lirking og luring. Problemet for Gustav er venstre skuldra som han skada etter eit skifall på Rindalshyrna 17. mai for nokre år sidan. Med skuldra ut av ledd vart det langt til legen i Stryn. Pr i dag får han ikkje handa over skulderhøgde og dette hemmar han i slike klyveprosjekt. Letta over å være ferdig med denne hammaren var det berre å måke på ned bukkemarka. Enorm bruk for sporet på GPS-klokka i dag. Spennande tur til ein av dei minst besøkte toppane i Stryn og Nordfjord.

Status: Stryn 86/89, Nordfjord 306/309