Etter å ha trilla med Vinjar tur/retur Isfjorden-Åndalsnes var eg heilt kaputt. Noko meir einsformig enn å gå på asfalt finst vel ikkje! Då Lise kom frå si runde hinta eg fint til Jan Petter om ein liten trimtur utpå kveldinga. Han var sjølvsagt ikkje tung å be. Veret såg brukbart ut, og vi kom oss avgarde ca kvart over seks. Oppover den spennande nordryggen tettna det til med skodde, og så kom regnet. Det bøtta ned medan vi klyvra opp siste hammaren og langa ut mot toppen. Her stoppa vi faktisk ikkje! Starta umiddelbart på nedfarten. Først den vanlege ruta, så etter Jan Petter si eiga rute. Etter eit par hundre høgdemeter fann vi ei flott steinhelle som vi søkte ly under. Sjølvsagt letta det opp, og når vi kom ned til Olaskarsvatnet var det kjempefint igjen. Snakk om uflaks, men slik er det berre i denne utendørssporten. På vei ned mot Venjesdalen høyrde vi roping frå Romsdalshornet. Standplass! Standplaaaass! STANDPLAAAAAASS! Kommunikasjonsvanskar i veggen. Det var ikkje berre vi som vart våte denne kvelden iallefall.
Benutzerkommentare