Tilleråsen isklatring (21.02.2016)

Eg har lenge vore gira på å sjekke ut isklatringa på Tilleråsen. Eg fekk med meg Pål Christian, som hadde skapet bre-fullt av ubrukt breutstyr.

Mykje frysing og tining i det siste skulle berge for gode forhold, og det såg slettes ikkje verst ut! Tillerpillaren var ikkje i nærleiken av å botne, men for den som ønsker kan ein snike seg opp is på høgresida. Mix-starten såg også underholdande ut.

Etter kjapp gjennomgang av grunnkurs isklatring gjekk vi laus på "Den til høgre"/"Right icefall"/? (WI3+). Eg merka kjapt at eg har leda lite denne sesongen, for eg skalv meg opp issvaet. Noko stressa sette eg halvvegs hengande standplass under cruxet.

Pål Christian fulgte etter i god stil, og byrja allereide å spørje om kva sånn kult isklatreutstyr kosta.

Bratta såg både bratt og tynn ut, og eg følte ikkje at Oppdriftsguden gav meg styrke. I dag såg cruxet ut som hard 4+. Kanskje var det løysingar eg ikkje såg som låg lenger til høgre, men WI3 var det i alle fall ikkje.

Ikkje i dag. Vi traverserte bort til "Den andre i midten" (denne såg veldig kul ut, men noko tynn. Når hovudet er på plass må denne til pers) og rappellerte av.

Så prøvde vi oss på "Den i midten" (WI4). Her var det meir strukturar og smøris - det gjekk mykje bedre. Mine bønner til oppdriftsguden byrja å virke, og eg gjekk ut heile tauet og nådde akkurat ei gran på toppen. Veldig artig klatring, fine formasjonar, og artig moseklatring i topprenna. 60 veldig artige meter!

Pål Christian kom etter, og det er klart det tar tid å klatre 60 meter is når ein aldri har spent på seg eit stegjern før. Men når han dukka fram frå topprenna var det med eit nyfrelst blikk i augene!

Etter litt selfies og ymse diskusjon av rappellens mysterier, rappellerte vi av og sette snuten heimover.

Hit må ein heilt klart tilbake! Rimelig brutale og til dels brtte fossar, 60-80 meter høge, med masse artige element. Einaste kritiske merknad er at ein kanskje kunne gjort noko med rutenavna? Noko tøffare hadde gjort seg.