Telttur på Løysingevatnet (07.08.2015)

Det var på tide med den tradisjonelle teltturen til meg og nevøen min, Christopher. Dette var tredje ekspedisjon for fiske og teltovernatting i Stårheimsdalen, og turen denne gongen gjekk til Løysingevatnet.

Vi starta klokka 18 frå veienden ved Sigrona i fint sommarvær - ein av dei få fine dagane hittill denne sommaren. Det gjekk radig opp til Indre Fannstøylen, der vi tok første sjokoladepause. Herifrå såg vi også kveldens mål for første gong.

Eg hadde ein tanke om at det gjekk sti herifrå og vidare innover dalen. Det gjer det kanskje også, men vi fann den ikkje. Difor vart taktikken å kome seg rett over på stien på andre sida av elva. Her vart det litt roting i myrlendt skog, samt ei litt spennande elvekryssing. Etter ei stund nådde vi stien, og vi tok ei ny pause der stien tek av mot Furukleivvatnet (Langevatnet på kartet). Furukleivvatnet hadde vore min plan B om det skulle vise seg å verte litt langt til Løysingevatnet, men herifrå var det no kortare til Løysingevatnet.

Stien vidare var fin - det vart tørrare med fin stigning mot siste brattebakken. Det byrja no å bli litt seint, så det var bra vi snart var framme. Siste bakken opp til demninga gjekk raskt, og vi såg utover det flotte Løysingevatnet klokka 21:30.

Eg slo opp teltet ved hytta som ligg der, og Chris la seg i soveposen medan eg skulle fyre opp bål. Sidan eg ikkje hadde kokeapparat med på ferie satsa eg på å koke vatn på bålet. Middag skulle vere Real Turmat. Problemet var at bålet var klin umogleg å få fyr på. Sjølv om eg "lånte" nokre fliser opptenningsved frå hytta. Anten hadde grua særs ufordelaktige trekkforhold, ellers har eg gløymt alt eg nokon gong lærte på speidar. Redninga vart skjevene vi hadde tatt med oss. Det ana meg at denne turen kom til å bli noko mager i matvegen.

Chris la seg klokka 23. Eg fiska ein times tid, som vanleg utan å få fisk, før eg la meg sjølv. Neste dag skulle det vere sol.

Neste dag vakna vi klokka 10 (!). Det regna på teltduken, og det einaste som drog meg ut av soveposen var håpet om å kunne koke meg ein kopp kaffi. Men ikkje søren om det bålet ville brenne. Vi gnafsa i oss resten av skjevene, og sette snuten heimover.

Ein må jo ta med nokon toppar når ein først er på tur, så vi la vegen over Trongedalsnipa Vest og Kvituregga før vi følde ryggen ned mot Indre Fannstøylen. Ved Botnavatnet møtte vi nokon hyggelige og nyskjerrige kviger, før vi rusla sjarmøretappen tilbake til parkeringsplassen.

Dette var ein skikkelig fjelltur med rundt ei mil marsj med sekk i ulendt terreng, ofte utan sti, og rimelig variabelt vær. Bra jobba Christopher!