Laupsnipa (28.04.2015)  

Det var strålende forhold, så då var det berre å ta fatt på siste turene "innom brua" som gjenstod på årets Havila topp-15. Ander Per var reisefølge og det var Laupsnipa som stod på programmet. Forma va det verre med. Gårsdagens fotballtrening bekrefta at noke sjukdom va i anmarsj, og ei lårhøne på toppen av alt gjorde at det var berre å grue sej HARDT til oppstarten inntil kroppen blei varm.

Vi parkerte innerst på Jøsok, og langs vegen ser ein skiltet til Laupsnipa. Då var det berre å få på seg drikkesekken, ete ei banan og kome seg av gårde opp skogsvegen i starten.

Første 130 høgdemeterane opp skogen er ganske bratte, så en få i gang blodpumpa. Noke av det morsomme med Laupsnipa er variasjonen i terrenget. Svaberga og elveleiet etter at en kjem ut av skogen er fascinerande. Husk å krysse tidlig dersom du skal følge stien. Første gongen ej gikk her gjorde ej ikkje det, og rota mej et stykke opp elva før ej kryssa. Denne gongen fulgte vi stikkene/vardane, og det var lurt. Overraskande tørt på stien også.

Utsikta frå Luapsnipa er fantastisk, og en treng ikkje vente til toppen før den åpenbara sej. Å gå langs kanten med sunnmørsalpane i all si prakt på venstre hand på en dag som dette e suverent. AP vart bergtatt og måtte stoppe å ta litt bilde underveis.

Siste 100-150 høgdemeterane møtte vi derimot på snøen. Det gjorde at et ganske labert tembo vart enda labrare. Det va vrient å finne gode veivalg, og når en fyrst havne i ei snøfonn så var det vassing til knea i dei verste partia. Vi brukte nok fort et kvarter ekstra tid på siste delen pga snøen.

Men til slutt kom vi opp og det var suverent. Ikkje vind, knall blå himmel og som tidligare nevnt ei fantastisk utsikt. Synd at heftet med bilde av toppane rundt med navn på ikkje var der sånn som sist. Men då var det berre å nyte sjokoladen og returnere til bilen.

Takk for turen!

PS! Dersom en tar turen i næraste framtid, ta med ein plastpose eller et rumpeakebrett for nedfarta. Der er noken bra akemuligheite ned igjen.